เพื่อค้นหายาต้านรังสีที่มีประสิทธิภาพ เราได้สังเคราะห์สารประกอบเตตระไฮโดรไทอาโซล ซึ่ง 2, 2-ไดเมทิลเตตระไฮโดรไทอาโซล ไฮโดรคลอไรด์ (2, 2-ไดเมทิลเตตระไฮโดรไทอาโซล ไฮโดรคลอไรด์) 2-ไดเมทิลไทอาโซลิดีน ไฮโดรคลอไรด์ (DM ที.ดี) มีผลป้องกันความเสียหายจากรังสีไอออไนซ์อย่างมีนัยสำคัญ ในหนูเมาส์และเทียบกับ 60Co γ-รังสี 3.25 ยิม ในการฉายรังสีทั่วร่างกายครั้งเดียวในสุนัข ทั้งทางหลอดเลือดดำหรือทางกล้ามเนื้อ หรือทางปากหรือทางผิวหนังมีผลในการป้องกันที่ดีกว่า [2] ยานี้ใช้ในผู้ป่วยเนื้องอกรังสีรักษา และมีผลบางอย่างในการลดการตอบสนองของรังสีรักษา แต่ยามีข้อเสีย เช่น กลิ่น การดูดซับความชื้น และอื่นๆ เพื่อเอาชนะข้อบกพร่องข้างต้น เราได้สังเคราะห์เกลือของกรดอินทรีย์